Vanavond werd er een debat gehouden over steun voor de bedrijvensector in ontwikkelingslanden. De eurofractie ChristenUnie-SGP hecht belang aan het streven van de Commissie naar het terugdringen van corruptie in deze landen. Maar als het gaat om hervorming van staatsbedrijven slaan de plannen van de Commissie en de rapporteur door.

Mijnheer de Voorzitter,

Steun voor de ontwikkeling van de bedrijvensector in ontwikkelingslanden dient ter verbetering van de handelspositie van die landen. Ik stem dan ook van harte in met het streven van de Europese Commissie naar een voorspelbaar rechtskader en vermindering van de corruptie.

Inzake hervorming van staatsbedrijven zijn de Commissie en Verslag Modrow minder overtuigend. Ten eerste worden de reikwijdte van zowel het beleidskader als het takenpakket van de Europese Commissie op deze wijze te groot. De Commissie stelt dat alle opties moeten worden onderzocht alvorens een ontwikkelingsland kiest voor een hervorming van een staatsbedrijf. Zij erkent zelf echter dat de afwegingen om tot hervorming te komen, politieke besluiten zijn. Het is daarom onrealistisch een objectieve afweging van de verschillende mogelijkheden verplicht te stellen.

Ten tweede, sociaal beleid. De commissiemededeling en de rapporteur stellen de eis van sociale maatregelen parallel aan hervormingen. Dat klinkt sympathiek, maar is niet op zijn plaats. De Europese Gemeenschap heeft immers geen bevoegdheden op het gebied van werkgelegenheidsbeleid en sociaal beleid binnen de ontwikkelingslanden. Die gaan het bestek van technische bijstand en Europese ontwikkelingssamenwerking te buiten.

Dit brengt ons bij, ten derde, de relatie tot het beleid van de lidstaten. Zowel de commissiemededeling als het verslag Modrow refereren nauwelijks aan de ontwikkelingssamenwerking van de lidstaten op dit terrein. De duurzame ontwikkelingsrelatie tussen een ontwikkelingsland en een lidstaat zou bij uitstek het geschikte kader vormen voor bijvoorbeeld het bieden van hulp bij afvloeiing van arbeidsplaatsen.

Tot slot, de relatie tussen staatsbedrijven en armoedebestrijding.
De Commissie wil armoedebestrijding als beoordelingscriterium gebruiken voor steunverlening aan staatsbedrijven. Dat past niet bij de neutrale positie die de Europese Commissie hanteert ten aanzien van particulier danwel staatseigendom. Het criterium zou ofwel evenzeer bij private ondernemingen van toepassing dienen te zijn danwel niet te worden gehanteerd.

Afrondend, met steun aan bedrijven in ontwikkelingslanden stem ik in, maar de aanpak bij de staatsbedrijven roept wezenlijke vragen op.

Bas Belder