Op dit moment is de sitautie voor burgers van Turkmenistan schrikbarend. Onder de zware druk van leider Niyazov lijden veel burgers van het land een moeizaam bestaan. Tijdens het urgentiedebat in het Europees Parlement vraagt Bas Belder aandacht voor deze situatie.
__________________________________________________________________________

MdV,

Niet zonder reden noemt de voorliggende resolutie het Turkmenistan van president Niyazov "één van de ergste totalitaire systemen ter wereld". Als lid van dit Huis wrijf ik vervolgens mijn ogen uit wanneer ik lees dat president Chirac van Frankrijk deze zogenoemde Turkmenbashy ("Vader van alle Turkmenen") als "mijn beste en grote vriend" betitelt. Dat gebeurde op 13 oktober bij de aanbieding van de geloofsbrieven van de nieuwe Franse ambassadeur in Ashgabat.

In zijn schrijven aan ambtgenoot Niyazov drukte president Chirac voorts de wens uit de "hartelijke betrekkingen" tussen Frankrijk en Turkmenistan te consolideren en te verdiepen. Blijkbaar gaan olie- en aardgasbelangen Parijs boven alles. Leg daar onze resolutie eens naast. Over één Europese stem gesproken...

MdV, terwijl de lidstaten van de EU discussiëren over het onweerlegbare feit van de christelijke traditie van ons Avondland, moeten oprechte christenen in Turkmenistan dagelijks voor hun leven vrezen. Hun zekere wetenschap en troost is dat God overal over Zijn kerk waakt. Dat neemt onze politieke verantwoordelijkheid jegens hun onderdrukkers niet weg. Raad en Commissie versta uw roeping!

Bas Belder