Het meeste zwemwater in de Europese Unie voldoet aan de hoogste normen. Toch wordt één op de twintig zwemmers ziek van het zwemmen in Europees buitenwater. Het is dus goed de norm tegen het licht te houden. Hans Blokland levert in het debat vandaag over de kwaliteit van het zwemwater deze bijdrage.
__________________________________________________________________________

Het Commissievoorstel wordt op een goed moment behandeld. De oude richtlijn hield rekening met vervuilingsniveaus die we – gelukkig – niet meer kennen. 90 tot 95 procent van het zwemwater voldoet aan de normen. Nu is het tijd om de lat hoger te leggen en nieuwe uitdagingen te zoeken. De aanscherping van de normen steun ik daarom, en het voorstel van de rapporteur tot afzwakking niet. Immers, zelfs met deze nieuwe normen wordt nog 1 op de 20 zwemmers ziek, dus te hoog zijn de normen zeker niet.

Het Commissievoorstel bevat ook minder geslaagde onderdelen. De definitie van “zwemwater” is er zo een. “Een groot aantal baders” in het water betekent dat dát water zwemwater wordt. Wat “een groot aantal” is, is niet duidelijk. De Spaanse costa’s worden bevolkt door tienduizenden, de Finse meren door enkelingen. Toch moeten beide onder de definitie vallen. Wellicht kan de Commissie toelichten hoe dit in de praktijk moet gebeuren.

Voorzitter, de informatievoorziening voor het publiek blijft een aandachtspunt. De website van de Commissie is een goed initiatief, maar wie neemt er nu een computer mee naar het strand? Het plaatsen van borden met informatie bij de bewuste locaties is wellicht arbeidsintensief in het onderhoud, maar het is toch de beste oplossing omdat dit de meeste zwemmers zal bereiken.

Hans Blokland