Met het sluiten van een associatieovereenkomst met de Republiek Libanon zet de EU haar eigen politieke geloofwaardigheid op het spel. En dat zowel intern als extern. Nog op de laatstgehouden Top van Kopenhagen erkende de Raad andermaal Israëls legitieme bezorgdheid om zijn veiligheid. De Raad heeft zich eveneens gecommitteerd aan de strijd tegen het internationaal terrorisme. Beide kernpunten van het buitenlands beleid van de lidstaten van de EU verdragen zich niet met de machtsfactor die Hezbollah vormt in de Libanese politiek.

Niet voor niets wordt vandaag Zuid-Libanon aangeduid als "Hezbollahland". Sinds Israëls militaire terugtrekking uit dit grensgebied in mei 2000 is de Partij van Allah er heer en meester. Dankzij de eendrachtelijke medewerking van Syrië en Iran heeft deze sji'itische terreurorganisatie er een indrukwekkende militaire presentie opgebouwd. Inclusief een groot rakettenarsenaal dat heel het noorden van de Joodse staat bestrijkt. En dat alles onder het onmiddellijke handbereik van Libanese islamisten die onverdroten de fysieke vernietiging van Israël openlijk blijven beogen.

De aandacht die de voorliggende resolutie van dit parlement wijdt aan de beklemmende situatie aan Israëls noordgrens, negeert de politieke realiteit ter plaatse, naar oorzaak en gevolgen. Deze Europese ongerustheid zal Hezbollah niet deren. De Partij van Allah wordt eenvoudigweg niet genoemd! Hoe ligt dat echter met de Raad? Graag verneem ik van het Griekse voorzitterschap welke stappen het tegen Hezbollah wenst te ondernemen in Beiroet, Damascus en Teheran. Diplomatieke inactiviteit maakt de EU als vredesbemiddelaar in het Midden-Oosten volstrekt ongeloofwaardig.

Qua directe en indirecte betrokkenheid bij terroristische activiteiten tegen de staat Israël laat Hezbollah zich evenmin onbetuigd. Met inbegrip van terroristische celvorming onder Israëlische Arabieren. Daarbij behoort ook een volledige identificatie met de tweede Palestijnse intifada. Of in de woorden van de secretaris-generaal van Hezbollah, Hasan Nasrallah: "De intifada in Palestina vormt vandaag onze frontlijn."

Kortom, wil er sprake zijn van een werkelijk geloofwaardige gezamenlijke strijd tegen terrorisme dan dient de EU Hezbollah onverwijld op te nemen op haar lijst van terroristische organisaties –vandaar mijn amendement– én dan dienen de Libanese autoriteiten hun gezag over het gehele land te laten gelden. Alleen zulke maatregelen hebben een stabiliserend, vrede bevorderend effect in de hele regio. Want daarmee is tegelijk aan dé destabiliserende regimes de wacht aangezegd. Zo´n krachtige houding zou ook de juiste toon zetten voor de onderhandelingen over de toekomstige relatie van de EU met Damascus en Teheran.

In het andere geval bewijzen de Europese Instellingen slechts lippendienst aan Israëls naakte bestaan en de mondiale strijd tegen terrorisme. Tot de EU laat zien dat zij deze punten echt serieus neemt in haar relaties met deze landen, stem ik tegen een associatieovereenkomst met Libanon. Wat mij nog sterkt in deze opstelling is dat de Europese Instellingen nauwelijks echte garanties eisen van Beiroet op gebied van respect voor de mensenrechten.

Bas Belder