We begonnen met een werkbezoek aan Corus, in hun prachtige, ooit nog door Dudok ontworpen, pand in IJmuiden. Hoogovens , een welvarend Nederlands bedrijf met ongekende staalproductie, zou je denken. Maar ook hier is de recessie concreet zichtbaar. Werkte Corus de afgelopen 91 jaar met twee continu draaiende hoogovens, momenteel werkt er maar één. De andere oven is noodgedwongen uit productie.
Europa stelt flinke eisen aan de CO2-uitstoot van bedrijven als Corus. Pittig, maar niet onmogelijk. Sterker: Hoogovens wil koploper zijn op gebied van duurzaamheid.  Een mooi uitgangspunt. Daarbij voelt het bedrijf wel de hete adem van niet-Europese concurrenten in de nek die zich niet aan Europese (milieu)regels hoeven te houden. Een aandachtspunt voor de handelsbesprekingen tussen Europa en die landen. Daar gaan we heel goed op letten straks in het Europees Parlement.

Hoop voor Amsterdam
Na de Hoogovens reden we met de campagnebus naar Amsterdam. Naar de wallen, wat een contrast.  Maar ook: wat een hoop. Hulporganisatie ‘Het Scharlaken Koord’ biedt hier al twintig jaar hoop voor vrouwen die diep in de prostitutie, schulden en criminele netwerken zijn geraakt. Prachtig hoe ‘Het Scharlaken Koord’ met gedreven straatwerkers dag aan dag letterlijk de straat opgaat om vrouwen te helpen. Prostitutie houdt zich niet aan grenzen. Op dit moment komen er talloze Oost-Europese vrouwen, vooral uit Bulgarije en Hongarije, naar West-Europa. Vaak net achttien jaar, dus gelokt op minderjarige leeftijd.  ‘Het Scharlaken Koord’ signaleert dat jonge meiden al vanuit kindertehuizen worden geronseld voor de prostitutie. Collega Bas Belder  kreeg daar op recente reizen naar Oost-Europa ook al signalen over vanuit de kindertehuizen zelf. Deze verhalen laten Bas en mij niet onberoerd. We gaan daar dan ook zeker werk van maken in het Europees Parlement, om te beginnen met  een hoorzitting hierover.

Beter Europa
Al met al een bewogen tourdag, die we afsloten met een mooie bijeenkomst in de Oosterparkkerk. Partijleider André Rouvoet stak ons daar een hart onder de riem met een motiverende toespraak. Hij meent niet alleen dat we een onderscheidende visie hebben, maar ook dat andere partijen, die ten tijde van het grondwetdebat nog fel tegen ons ingingen, langzamerhand dezelfde standpunten verkondigen. Standpunten die wij al 25 jaar lang hebben. Dat bewijst wel onze consistente sloganlijn die ooit startte met “Samenwerking ja, eenheid nee”. Ik merk, in de gesprekken op straat, dat dit is wat de mensen aanspreekt: ons eurorealisme. Het is precies wat Rouvoet ons voorhield: “Mensen willen niet  méér Europa, maar een beter Europa. Een Europa dat beter functioneert. Dat werkt.” Daar ga ik voor, daarvoor wil me inzetten de komende jaren: een Europa dat werkt!