"Een spreekwoord in mijn land luidt: Het papier is geduldig. Uitdrukking voor de kloof tussen hoge idealen respectievelijk voorschriften en de dagelijkse werkelijkheid. Toepassing van het geciteerde gezegde op vrouwenrechten in Afghanistan levert een ontluisterend beeld op. Met goed recht wijst de gezamenlijke resolutie op de Afghaanse grondwet en op door Kaboel geratificeerde internationale verdragen die allemaal gelijke rechten voor mannen en vrouwen, gelijkheid van beiden voor de wet claimen. Leg daar de reële posities van Afghaanse vrouwen eens naast!

Kort geschetst komt de positie van Afghaanse vrouwen grosso modo neer op:

*een gemiddelde levensverwachting van 44 jaar

*een hoog sterftecijfer bij bevallingen (1600 per 100.000 bevallingen)

*slechts 14 procent van alle vrouwen boven de 15 jaar kan lezen

*een lage status, want vrouwen zijn het eigendom van de man

*veelvuldige, toenemende bedreiging, intimidatie van vrouwen in publieke functies, ja ook moord

*nauwelijks bescherming van eigen autoriteiten of buitenlandse troepen voor Afghaanse vrouwenorganisaties tegen gerichte aanslagen

*familie bepaalt vooral of meisjes onderwijs volgen

*aanhoudende aanslagen op meisjesscholen, bijvoorbeeld in november 2008 raakten acht schoolmeisjes en vier docentes in Kandahar-stad verminkt door zuur dat Taliban in hun gezicht spoten

*continue dreiging van seksueel geweld

*circa 57 procent van alle meisjes wordt voor hun 16e verjaardag uitgehuwelijkt

*amper aangifte van misdrijven jegens vrouwen uit angst voor vergeldingsmaatregelen door familie, stam of daders, alsmede uit angt voor nieuw geweld, maar dan van politiezijde bij aangifte.

*zelfverminking of zelfs zelfmoord bij vrouwen vanwege uitzichtloze situatie.

Collega´s, dit deprimerende beeld van de positie van Afghaanse vrouwen is allesbehalve volledig. Het onderstreept de ultieme noodzaak de papieren werkelijkheid van de legale status van Afghaanse vrouwen tot een nationale én internationale politieke prioriteit te maken.