MdV,

Het rapport van dhr. Ferrari handelt over de bescherming van voetgangers en andere zwakkere weggebruikers in het verkeer. Tot mijn genoegen is dhr. Ferrari er in geslaagd met de Raad tot een akkoord in eerste lezing te komen. Ik wil hem danken voor de geleverde arbeid en hem complimenteren met zijn deugdelijke verslag. Graag maak ik nog een paar opmerkingen.

Laat ik beginnen te zeggen dat de bescherming van voetgangers en andere zwakke weggebruikers mij nauw aan het hart gaat. U weet dat in mijn land, Nederland, de zwakkere weggebruikers een groot deel van het totaal aantal weggebruikers vormen. Vooral in het woon-werkverkeer en van en naar school is hun aandeel relatief groot. Ook het recreatief wandelen en fietsen wordt steeds belangrijker. Deze wandelaars en fietsers zijn van grote waarde in onze maatschappij. Wandelen en fietsen zijn namelijk uitermate milieuvriendelijke vormen van vervoer en daarnaast is fietsen en wandelen erg gezond voor de burgers mits de luchtkwaliteit goed is. Een groot gedeelte van de autoritten in de Europese steden betreft ritjes van korter dan 5 kilometer. Het is daarom van belang om burgers te stimuleren om te kiezen voor schone en gezonde vormen van vervoer waarbij zij dan, als zwakkere verkeersdeelnemers, voldoende worden beschermd. Want ondanks dat ik zo juist Nederland prees omdat daar zo veel burgers fietsen en wandelen, zijn ook daar steeds meer burgers die hun kinderen niet meer een klein stukje naar school durven te laten fietsen of lopen uit angst voor ongelukken. De maatregelen die zijn opgenomen in het compromis dragen er echter toe bij dat ongelukken minder vaak plaats vinden en indien deze plaats vinden, dat zij minder schadelijke gevolgen hebben. Om deze reden ben ik tevreden met het bereikte compromis. Ik hoop dat burgers, in ieder geval in hun eigen stedelijke agglomeratie, steeds meer gaan fietsen en wandelen in plaats van autorijden.

Aan de andere kant moeten we er wel voor waken dat we niet doorschieten in een situatie waarin we alle risico's op de weg trachten op het nulpunt te brengen, omdat het nu eenmaal niet mogelijk is alle risico's uit te bannen.
Evenzeer van groot belang is dat bestuurders ook op hun eigen verantwoordelijkheid worden gewezen. Bij alle maatregelen die in dit beleidsveld worden genomen dient te worden benadrukt dat weggebruikers zelf ten principale verantwoordelijk blijven voor hun eigen veiligheid en voor de veiligheid van hun medeweggebruikers.

Ten slotte wil ik nog kort ingaan op de feitelijk voorgestelde wetgeving. De keuze voor een verordening in plaats van een richtlijn juich ik toe. Hierdoor wordt de toepassing van deze belangrijke wetgeving eenduidig en dit voorkomt dat er toch weer verschillen tussen de Lidstaten ontstaan met betrekking tot de bescherming van voetgangers en andere zwakkere weggebruikers. Verder ben ik ook tevreden met het feit dat in dit nieuwe voorstel meer aandacht is voor actieve veiligheidssystemen dan in de richtlijnen uit 2003 en 2005. Actieve oplossingen zoals de remhulp, hebben als voordeel boven passieve veiligheidssystemen dat zij ook een heleboel negatieve bijverschijnselen van ongevallen voorkomen, zoals oponthoud, filevorming en immateriële schade, die niet worden beperkt door de toepassing van passieve veiligheidssystemen. Als laatste punt wil ik nog opmerken dat ik eveneens tevreden ben met twee procedurele aspecten van deze verordening. Het naar voren halen van de termijnen, waarop de vereisten voor een typegoedkeuring worden verhoogd, heeft mijn steun. Veiligheid van voetgangers en andere zwakke weggebruikers is geen onderwerp waarover getreuzeld moet worden. Daarnaast ben ik te spreken over het feit dat wijzigingen van art. 11 via de medebeslissingsprocedure tot stand moeten komen. Het is niet wenselijk dat essentiële wijzigingen plaats vinden via de comitologieprocedure.

Ik dank u wel.