MdV,

Dit jaar, 2005, zal de geschiedenis ingaan als het jaar van de meest vrije verkiezingen in Irak tot dusverre. Vergelijk deze drievoudige stembusgang eens met de nationale ervaring onder het Ba´ath-regime gedurende 35 jaar. Eerst 12 jaar helemaal geen verkiezingen en daarna slechts schijnvertoningen. Wat een contrast! Wat een politieke vooruitgang!

Zeker, de interne en externe bedreiging van de wederopbouw van het Tweestromenland duurt onverminderd voort. De toekomst van een federaal Irak oogt derhalve zeer fragiel. En dat raakt evengoed Europa, zo verzekerde mij een prominent Iraaks politicus begin deze week. Overwinnen de destructieve krachten, dan blijft ons continent allesbehalve buiten schot.

Raad en Commissie, wat kan de Europese Unie in deze precaire situatie voor de Iraakse staat en bevolking concreet uitrichten? Ten eerste forse druk uitoefenen op Bagdads buren het terroristische vuur over de grens niet aan te wakkeren. Ten tweede het fundament van de democratische rechtsstaat te helpen leggen aan de boorden van de Tigris. "Wij moeten en willen leren van de Europeanen", zei mijn Iraakse vriend hoopvol. Laten wij die hoop vooral niet beschamen!