Voorzitter,

Dit Parlement heeft in de afgelopen jaren veel debatten gevoerd over de noodzaak van het klimaatbeleid. Volgende maand zal het protocol van Kyoto daadwerkelijk in werking treden. Daarom is het goed om eens terug te kijken op wat we in de afgelopen jaren besloten hebben.
Het valt mij op dat klimaatbeleid minder in de belangstelling staat. Het wordt steeds moeilijker om een meerderheid te krijgen voor noodzakelijke maatregelen. Dit wordt volgens mij veroorzaakt doordat we weinig merken van klimaatverandering, en dat de negatieve gevolgen het sterkste zullen optreden in ver weg gelegen landen. Ook wordt gedacht dat terugdringen van de uitstoot van broeikasgassen economische groei gaat kosten.

Voorzitter, ik wil de leden graag wijzen op een onderzoek van het IIASA, het Internationale Instituut voor Toegepaste Systeemanalyse uit het Oostenrijkse Laxenburg. De wetenschappers die hierbij betrokken waren hebben aangetoond dat klimaatbeleid veel goedkoper kan als beleid voor verbetering van de luchtkwaliteit gekoppeld wordt aan het klimaatbeleid. De netto kosten worden daarmee enorm gereduceerd. Maar dan moeten we wel naar de regulering van andere gassen kijken dan alleen CO₂. Een effectief beleid hoeft niet duur te zijn!
Voorzitter, ik wil van deze gelegenheid ook gebruik maken om de Commissie te wijzen op problemen met het systeem van emissiehandel. In de lidstaten is de richtlijn sterk verschillend geïnterpreteerd, waardoor grote problemen dreigen te ontstaan. Zo is in een aantal landen de chemische industrie buiten de toepassing van de richtlijn gebleven. Dit was voor andere lidstaten reden om ook daar de chemische industrie buiten de toepassing te laten, om concurrentievervalsing te voorkomen.
Daarnaast zijn boetes die bedrijven krijgen bij het overschrijden van hun emissiequotum in bepaalde lidstaten aftrekbaar van de belasting. Ook hier is er geen gelijk speelveld op de interne markt. Graag zou ik van de Commissie en de Raad horen of zij hiervan op de hoogte zijn, en of er een wijziging van de richtlijn kan worden voorgesteld die deze mogelijkheden blokkeert.

Daarnaast is er in een aantal lidstaten sprake van staatssteun aan de industrie. In mijn eigen lidstaat Nederland is 600 miljoen euro uitgegeven door de nationale overheid om emissierechten in te kopen in het buitenland, waardoor de industrie een lagere reductie heeft gekregen. Graag zou ik ook op dit punt van de Commissie willen weten hoe zij hier tegenaan kijkt.

Voorzitter, bij de behandeling van deze richtlijn zijn twee amendementen van mij aangenomen die deze problemen hadden kunnen voorkomen. Ik moet nu constateren dat de problemen, ondanks de amendementen, toch zijn ontstaan. 
Het doel van ons klimaatbeleid moet zijn dat de kwaliteit van ons leefmilieu verbetert. Dat hebben we afgesproken en daar moeten we ons dan ook aan houden. We zijn geen eigenaar van de aarde, maar slechts tijdelijke gebruikers.