Begroting 2004
dinsdag 16 december 2003 17:34
Zo ongeveer iedereen klaagt steen en been over het zogenaamd mislukken van de Top in Brussel afgelopen weekeinde. Het positieve gevolg ervan is dat we in dit debat ons geen zorgen hoeven te maken over de dreiging dat de Raad tornt aan de zeggenschap van het Parlement over de begroting´.
Voorzitter,
Zo ongeveer iedereen klaagt steen en been over het zogenaamd mislukken van de Top in Brussel afgelopen weekeinde. Het positieve gevolg ervan is dat we in dit debat ons geen zorgen hoeven te maken over de dreiging dat de Raad tornt aan de zeggenschap van het Parlement over de begroting.
Tegelijkertijd moet het Parlement beseffen dat het vooral de lidstaten zijn die het geld ophoesten om het beleid van de Europese Unie te financieren. Een oude democratische regel stelt dat wie betaalt, op zijn minst mag meebeslissen. Bovendien beslissen wij uiteindelijk over geld van de belastingbetalers. Zij hebben recht op garanties dat hun geld op een goede manier wordt besteed.
De rapporteur collega Mulder heeft gezorgd voor een bescheiden begroting. Alle lof daarvoor.
Op Raad, Commissie en Parlement rust de verantwoordelijkheid om zorg te dragen voor een goed begrotingsbeheer. De Commissie heeft op dit belangrijke punt forse steken laten vallen. Zij is haar ferme toezeggingen uit 1999 niet nagekomen. Er zijn nog steeds hervormingen nodig om het beheer en de transparantie te verbeteren. Ook moet zij in eigen huis nog veel werk verzetten om een organisatiecultuur te creëren waarin het nemen van verantwoordelijkheid en het geven van rekenschap als normaal wordt beschouwd.
Het amendement van de collega's Mulder, Gill en Garriga Polledo is mij sympathiek. Maar zij geloven toch zelf niet dat de hervormingen van de Commissie in het volgend voorjaar voltooid kunnen zijn? Ze zijn amper ècht begonnen, zou ik eerder willen zeggen.
Een groot punt van zorg blijven de enorm hoge uitstaande bedragen voor de structuurfondsen. De omvang hiervan is liefst 92 miljard euro, bijna een volle jaarbegroting! Strikte toepassing van de N+2 regel is een eerste noodzakelijke maatregel om dit probleem te bestrijden. Tegelijk moet er een veel grotere coherentie komen in het beleid. Mijn suggestie is dan ook dat het Structuurfondsenbeleid zich concentreert op doelstelling-1, waarvoor dan alléén de armste regio's in aanmerking komen. Andere vormen van structuurbeleid, vooral die aan rijkere regio's, blijken nogal eens de arbeidsmobiliteit te frustreren of tot concurrentievervalsing te leiden. Ook komt het vaak voor dat nationale of regionale autoriteiten de minst effectieve projecten in aanmerking laten komen voor Europese steun.
Exportrestituties zijn zeer fraude-gevoelig. Die voor de export van levend vee zouden we volledig moeten afschaffen. Zeker wanneer de export plaatsvindt naar een land dat vrijgesteld is van EU-importheffingen. Zo lok je het opzetten van fraude-caroussels gewoon uit. Wil de Commissaris vanmiddag toezeggen dat ze binnenkort een voorstel hierover ter tafel zal leggen?
In het algemeen moet de EU bij extern beleid het nabijheidsbeginsel een veel grotere rol laten spelen. De realiteit is dat lidstaten tóch een zelfstandig buitenlands beleid blijven voeren. Zij vormen in het internationaal verkeer de belangrijkste actoren. De EU moet zich toeleggen op coördinatie en onderlinge afstemming, alsmede het financieren van noodhulp. Steun aan de wederopbouw van Irak en Afghanistan past de EU veel beter dan vele andere vormen van extern beleid. Daarom stelt het mij teleur dat velen in dit huis niet bereid zijn om substantieel meer geld uit te trekken voor de wederopbouw van Irak. Nu de rol van de dictator Saddam Hoessein definitief is uitgespeeld zou dat meer dan ooit op zijn plaats zijn.
Het subsidiëren van Europese denktanks en aan organisaties die de Europese gedachte promoten vanuit de EU-begroting acht ik misplaatst. We moeten niet meewerken aan het opdringen van een éénzijdige mening aan de burgers. Bovendien zijn dit particuliere stichtingen die geen algemene doelstelling dienen, maar hoogstens bereiken dat de Europese Unie nóg verder van de burgers af komt te staan.
Rijk van Dam
Zo ongeveer iedereen klaagt steen en been over het zogenaamd mislukken van de Top in Brussel afgelopen weekeinde. Het positieve gevolg ervan is dat we in dit debat ons geen zorgen hoeven te maken over de dreiging dat de Raad tornt aan de zeggenschap van het Parlement over de begroting.
Tegelijkertijd moet het Parlement beseffen dat het vooral de lidstaten zijn die het geld ophoesten om het beleid van de Europese Unie te financieren. Een oude democratische regel stelt dat wie betaalt, op zijn minst mag meebeslissen. Bovendien beslissen wij uiteindelijk over geld van de belastingbetalers. Zij hebben recht op garanties dat hun geld op een goede manier wordt besteed.
De rapporteur collega Mulder heeft gezorgd voor een bescheiden begroting. Alle lof daarvoor.
Op Raad, Commissie en Parlement rust de verantwoordelijkheid om zorg te dragen voor een goed begrotingsbeheer. De Commissie heeft op dit belangrijke punt forse steken laten vallen. Zij is haar ferme toezeggingen uit 1999 niet nagekomen. Er zijn nog steeds hervormingen nodig om het beheer en de transparantie te verbeteren. Ook moet zij in eigen huis nog veel werk verzetten om een organisatiecultuur te creëren waarin het nemen van verantwoordelijkheid en het geven van rekenschap als normaal wordt beschouwd.
Het amendement van de collega's Mulder, Gill en Garriga Polledo is mij sympathiek. Maar zij geloven toch zelf niet dat de hervormingen van de Commissie in het volgend voorjaar voltooid kunnen zijn? Ze zijn amper ècht begonnen, zou ik eerder willen zeggen.
Een groot punt van zorg blijven de enorm hoge uitstaande bedragen voor de structuurfondsen. De omvang hiervan is liefst 92 miljard euro, bijna een volle jaarbegroting! Strikte toepassing van de N+2 regel is een eerste noodzakelijke maatregel om dit probleem te bestrijden. Tegelijk moet er een veel grotere coherentie komen in het beleid. Mijn suggestie is dan ook dat het Structuurfondsenbeleid zich concentreert op doelstelling-1, waarvoor dan alléén de armste regio's in aanmerking komen. Andere vormen van structuurbeleid, vooral die aan rijkere regio's, blijken nogal eens de arbeidsmobiliteit te frustreren of tot concurrentievervalsing te leiden. Ook komt het vaak voor dat nationale of regionale autoriteiten de minst effectieve projecten in aanmerking laten komen voor Europese steun.
Exportrestituties zijn zeer fraude-gevoelig. Die voor de export van levend vee zouden we volledig moeten afschaffen. Zeker wanneer de export plaatsvindt naar een land dat vrijgesteld is van EU-importheffingen. Zo lok je het opzetten van fraude-caroussels gewoon uit. Wil de Commissaris vanmiddag toezeggen dat ze binnenkort een voorstel hierover ter tafel zal leggen?
In het algemeen moet de EU bij extern beleid het nabijheidsbeginsel een veel grotere rol laten spelen. De realiteit is dat lidstaten tóch een zelfstandig buitenlands beleid blijven voeren. Zij vormen in het internationaal verkeer de belangrijkste actoren. De EU moet zich toeleggen op coördinatie en onderlinge afstemming, alsmede het financieren van noodhulp. Steun aan de wederopbouw van Irak en Afghanistan past de EU veel beter dan vele andere vormen van extern beleid. Daarom stelt het mij teleur dat velen in dit huis niet bereid zijn om substantieel meer geld uit te trekken voor de wederopbouw van Irak. Nu de rol van de dictator Saddam Hoessein definitief is uitgespeeld zou dat meer dan ooit op zijn plaats zijn.
Het subsidiëren van Europese denktanks en aan organisaties die de Europese gedachte promoten vanuit de EU-begroting acht ik misplaatst. We moeten niet meewerken aan het opdringen van een éénzijdige mening aan de burgers. Bovendien zijn dit particuliere stichtingen die geen algemene doelstelling dienen, maar hoogstens bereiken dat de Europese Unie nóg verder van de burgers af komt te staan.
Rijk van Dam
Reacties op 'Begroting 2004'
Geen berichten gevonden
Log in om te kunnen reageren op nieuwsberichten.