ChristenUnie-SGP knokt niet alleen tegen Europa
woensdag 05 november 2003 14:46
Angst voor een toekomstige ChristenUnie-SGP lijstrekker met een conservatief standpunt over Europa is de duidelijke achtergrond van het opinieartikel Tijd voor strijd tegen Europese integratie is voorbij van Martin van Oosten in het ND van dinsdag 28 oktober.
Bron: Nederlands Dagblad
door Wouter Boonzaaijer en Walter Monster
Angst voor een toekomstige ChristenUnie-SGP lijstrekker met een conservatief standpunt over Europa is de duidelijke achtergrond van het opinieartikel Tijd voor strijd tegen Europese integratie is voorbij van Martin van Oosten in het ND van dinsdag 28 oktober. De schrijver wil middels zijn artikel de interne discussie binnen de ChristenUnie beïnvloeden, wat zijn goed recht is. Ons bezwaar is dat de auteur zijn argumenten kracht bijzet door impliciet een karikatuur te schetsen van de eurofractie. Wellicht heeft de schrijver dit niet zo bedoeld, maar veel mensen hebben dit wel zo gelezen.
Martin van Oosten merkt op dat in de tijd van Leen van der Waal “het constitutionele bij de groepskeuze belangrijker werd gevonden dan het christelijke karakter van de groep”. Om als lid van het Europees Parlement je werk te kunnen doen, ben je welhaast gedwongen om je aan te sluiten bij een politieke groep. Zo’n groep moet een minimaal aantal leden bevatten die ook nog uit verschillende lidstaten komen. Het zal duidelijk zijn dat zo’n groep in het Europees Parlement niet is samen te stellen met gelijkgezinden, dus vergelijkbaar met de toenmalige SGP, GPV en RPF. Dit leidde automatisch tot het lidmaatschap van de restgroep - niet-ingeschrevenen - die vooral bestaat uit extreem-rechtse kandidaten. Toen in 1994 voor het eerst lidmaatschap mogelijk was van een eurokritische groep, was dit een goede manier om van die niet-ingeschrevenen af te komen. Dit had minimaal twee voordelen: volledige vrijheid om eigen christelijk geluid te laten horen en tevens parlementaire werkmogelijkheden, bijvoorbeeld amendementen indienen, meer spreektijd enzovoort.
Geen fractie
Een politieke groep in het Europees Parlement is iets heel anders dan een fractie in de Tweede Kamer. In het Europees Parlement hebben de leden sowieso een meer zelfstandige positie en wordt alleen in de grotere groepen gestreeft naar fractiediscipline. Een groot blok binnen een groep, zoals de Britse conservatieven in de EVP, kan zich wel veroorloven om afwijkend te stemmen. Een enkeling in een grote fractie als de EVP kan dit niet. In de vroegere EDN-groep en de huidige EDD-groep - beide van geringe omvang - heeft de eurofractie altijd haar onafhankelijk positie kunnen behouden en heeft men nooit last gehad van fractiediscipline.
Dit betekent niet dat het lidmaatschap van de EDD altijd als ideaal wordt ervaren. De door de schrijver genoemde tegenzin is een goede reden te zoeken naar een beter alternatief. Wij zijn het ermee eens dat na elke Europese verkiezing opnieuw bekeken moet worden wat de mogelijkheden zijn voor het lidmaatschap van een groep. Hierbij moet ook de keuze voor een andere groep tot de mogelijkheden behoren. De ChristenUnie is bezig om te kijken naar de mogelijkheid van het vormen van een christelijke fractie in het Europees Parlement. Dit is zeker positief te waarderen. Het optimisme wat we bespeuren als men weer in het Hongaarse Lakitelek is geweest, delen wij echter niet. Dit optimisme brengt ons hoogstwaarschijnlijk na de verkiezingen in grote verlegenheid omdat de enkele kleine groepjes waar men nu contacten mee heeft, misschien niet eens in het Europees Parlement terecht komen. Kort gezegd, we moeten nog maar helemaal zien of een christelijke fractie na de verkiezingen een reële mogelijkheid is. In het geval dat de christelijke fractie helaas niet tot stand komt, zal de eurofractie toch wat anders moeten doen. Martin van Oosten ziet de EVP als een goed alternatief.
Wij willen hem dan wel onder de aandacht brengen dat het voor de ChristenUnie-SGP niet makkelijk zal zijn om in deze grote groep - meer dan 300 leden na de verkiezingen - een positie van betekenis te verwerven. Dit kan onder andere betekenen dat voor de zaken die als christelijke eurofractie belangrijk zijn niet namens de EVP, of helemaal niet gesproken mag worden.
Er gebeurt meer
Er wordt gesuggereerd dat de huidige eurofractie zich alleen bezighoud met “knokken tegen Europa” en vervolgens ook nog wat doet aan milieu- en transportbeleid. Het is inderdaad waar dat de eurofractie ChristenUnie-SGP veel doet aan milieu en transport. Sinds de komst van Bas Belder in het Europees Parlement heeft het buitenlands beleid ook de volledige aandacht gekregen. Dit betekent absoluut niet dat de eurofractie zich hiertoe beperkt. Laat ik een paar voorbeelden noemen uit de afgelopen periode. De eurofractie heeft volop meegedaan aan de discussie over euthanasie en was hierbij een van de drijvende krachten. De eurofractie heeft zitting genomen in de speciale commissie betreffende menselijke genetica. Vreemd genoeg steunde een gedeelte van de EVP ons niet inzake het verbod op het klonen van menselijke embryo’s. De eurofractie heeft zich altijd actief verzet tegen het liberale drugsbeleid. In het Europees Parlement zijn door ons amendementen hierover ingediend, waarvan er sommigen zijn aangenomen. Bij de debatten over de mensenrechten heeft de eurofractie altijd veel aandacht voor de positie van christenen in voornamelijk moslim- en communistische landen. Bij bovengenoemde zaken worden er netwerken onderhouden en wordt er intensief overleg gevoerd met europarlementarieërs uit alle mogelijke groepen. Het is gebleken dat dit allemaal vanuit een EDD-groep mogelijk was. Het is maar zeer de vraag of dit vanuit de EVP groep beter zal kunnen. Wat Martin van Oosten dus allemaal aangeeft als gebieden waarop de eurofractie zich zou moeten profileren, wordt nu allemaal gedaan en is tot nog toe steeds mogelijk gebleken.
Of het bovenstaande gezien moet worden als “knokken voor Europa” of “knokken tegen Europa”, laat ik aan het oordeel van de lezer over. De eurofractie waait in ieder geval niet mee met de wind van “hoe meer Europa, hoe beter”. Ook is de eurofractie van mening dat niet voor elk probleem een oplossing op Europees niveau gevonden moet worden. Dit susidiariteitsbeginsel wordt overigens door steeds meer politieke partijen onderschreven. Bovendien is het tegengaan van machtsconcentratie, machtsmisbruik, bureaucratie en fraude goed te verdedigen. Hetzelfde geldt voor de kritische kantekeningen die de eurofractie heeft tegen een Europese grondwet. Bovengenoemde zaken is onmogelijk euroscepsis of “knokken tegen Europa” te noemen. Wie de lijsttrekker van de ChristenUnie-SGP eurofractie ook wordt, hij moet knokken voor een Europa in de lijn die de eurofractie voorstaat.
Wouter Boonzaaijer is beleidsmedewerker milieu van de eurofractie ChristenUnie-SGP en Walter Monster is voorlichter van deze fractie.
door Wouter Boonzaaijer en Walter Monster
Angst voor een toekomstige ChristenUnie-SGP lijstrekker met een conservatief standpunt over Europa is de duidelijke achtergrond van het opinieartikel Tijd voor strijd tegen Europese integratie is voorbij van Martin van Oosten in het ND van dinsdag 28 oktober. De schrijver wil middels zijn artikel de interne discussie binnen de ChristenUnie beïnvloeden, wat zijn goed recht is. Ons bezwaar is dat de auteur zijn argumenten kracht bijzet door impliciet een karikatuur te schetsen van de eurofractie. Wellicht heeft de schrijver dit niet zo bedoeld, maar veel mensen hebben dit wel zo gelezen.
Martin van Oosten merkt op dat in de tijd van Leen van der Waal “het constitutionele bij de groepskeuze belangrijker werd gevonden dan het christelijke karakter van de groep”. Om als lid van het Europees Parlement je werk te kunnen doen, ben je welhaast gedwongen om je aan te sluiten bij een politieke groep. Zo’n groep moet een minimaal aantal leden bevatten die ook nog uit verschillende lidstaten komen. Het zal duidelijk zijn dat zo’n groep in het Europees Parlement niet is samen te stellen met gelijkgezinden, dus vergelijkbaar met de toenmalige SGP, GPV en RPF. Dit leidde automatisch tot het lidmaatschap van de restgroep - niet-ingeschrevenen - die vooral bestaat uit extreem-rechtse kandidaten. Toen in 1994 voor het eerst lidmaatschap mogelijk was van een eurokritische groep, was dit een goede manier om van die niet-ingeschrevenen af te komen. Dit had minimaal twee voordelen: volledige vrijheid om eigen christelijk geluid te laten horen en tevens parlementaire werkmogelijkheden, bijvoorbeeld amendementen indienen, meer spreektijd enzovoort.
Geen fractie
Een politieke groep in het Europees Parlement is iets heel anders dan een fractie in de Tweede Kamer. In het Europees Parlement hebben de leden sowieso een meer zelfstandige positie en wordt alleen in de grotere groepen gestreeft naar fractiediscipline. Een groot blok binnen een groep, zoals de Britse conservatieven in de EVP, kan zich wel veroorloven om afwijkend te stemmen. Een enkeling in een grote fractie als de EVP kan dit niet. In de vroegere EDN-groep en de huidige EDD-groep - beide van geringe omvang - heeft de eurofractie altijd haar onafhankelijk positie kunnen behouden en heeft men nooit last gehad van fractiediscipline.
Dit betekent niet dat het lidmaatschap van de EDD altijd als ideaal wordt ervaren. De door de schrijver genoemde tegenzin is een goede reden te zoeken naar een beter alternatief. Wij zijn het ermee eens dat na elke Europese verkiezing opnieuw bekeken moet worden wat de mogelijkheden zijn voor het lidmaatschap van een groep. Hierbij moet ook de keuze voor een andere groep tot de mogelijkheden behoren. De ChristenUnie is bezig om te kijken naar de mogelijkheid van het vormen van een christelijke fractie in het Europees Parlement. Dit is zeker positief te waarderen. Het optimisme wat we bespeuren als men weer in het Hongaarse Lakitelek is geweest, delen wij echter niet. Dit optimisme brengt ons hoogstwaarschijnlijk na de verkiezingen in grote verlegenheid omdat de enkele kleine groepjes waar men nu contacten mee heeft, misschien niet eens in het Europees Parlement terecht komen. Kort gezegd, we moeten nog maar helemaal zien of een christelijke fractie na de verkiezingen een reële mogelijkheid is. In het geval dat de christelijke fractie helaas niet tot stand komt, zal de eurofractie toch wat anders moeten doen. Martin van Oosten ziet de EVP als een goed alternatief.
Wij willen hem dan wel onder de aandacht brengen dat het voor de ChristenUnie-SGP niet makkelijk zal zijn om in deze grote groep - meer dan 300 leden na de verkiezingen - een positie van betekenis te verwerven. Dit kan onder andere betekenen dat voor de zaken die als christelijke eurofractie belangrijk zijn niet namens de EVP, of helemaal niet gesproken mag worden.
Er gebeurt meer
Er wordt gesuggereerd dat de huidige eurofractie zich alleen bezighoud met “knokken tegen Europa” en vervolgens ook nog wat doet aan milieu- en transportbeleid. Het is inderdaad waar dat de eurofractie ChristenUnie-SGP veel doet aan milieu en transport. Sinds de komst van Bas Belder in het Europees Parlement heeft het buitenlands beleid ook de volledige aandacht gekregen. Dit betekent absoluut niet dat de eurofractie zich hiertoe beperkt. Laat ik een paar voorbeelden noemen uit de afgelopen periode. De eurofractie heeft volop meegedaan aan de discussie over euthanasie en was hierbij een van de drijvende krachten. De eurofractie heeft zitting genomen in de speciale commissie betreffende menselijke genetica. Vreemd genoeg steunde een gedeelte van de EVP ons niet inzake het verbod op het klonen van menselijke embryo’s. De eurofractie heeft zich altijd actief verzet tegen het liberale drugsbeleid. In het Europees Parlement zijn door ons amendementen hierover ingediend, waarvan er sommigen zijn aangenomen. Bij de debatten over de mensenrechten heeft de eurofractie altijd veel aandacht voor de positie van christenen in voornamelijk moslim- en communistische landen. Bij bovengenoemde zaken worden er netwerken onderhouden en wordt er intensief overleg gevoerd met europarlementarieërs uit alle mogelijke groepen. Het is gebleken dat dit allemaal vanuit een EDD-groep mogelijk was. Het is maar zeer de vraag of dit vanuit de EVP groep beter zal kunnen. Wat Martin van Oosten dus allemaal aangeeft als gebieden waarop de eurofractie zich zou moeten profileren, wordt nu allemaal gedaan en is tot nog toe steeds mogelijk gebleken.
Of het bovenstaande gezien moet worden als “knokken voor Europa” of “knokken tegen Europa”, laat ik aan het oordeel van de lezer over. De eurofractie waait in ieder geval niet mee met de wind van “hoe meer Europa, hoe beter”. Ook is de eurofractie van mening dat niet voor elk probleem een oplossing op Europees niveau gevonden moet worden. Dit susidiariteitsbeginsel wordt overigens door steeds meer politieke partijen onderschreven. Bovendien is het tegengaan van machtsconcentratie, machtsmisbruik, bureaucratie en fraude goed te verdedigen. Hetzelfde geldt voor de kritische kantekeningen die de eurofractie heeft tegen een Europese grondwet. Bovengenoemde zaken is onmogelijk euroscepsis of “knokken tegen Europa” te noemen. Wie de lijsttrekker van de ChristenUnie-SGP eurofractie ook wordt, hij moet knokken voor een Europa in de lijn die de eurofractie voorstaat.
Wouter Boonzaaijer is beleidsmedewerker milieu van de eurofractie ChristenUnie-SGP en Walter Monster is voorlichter van deze fractie.
Reacties op 'ChristenUnie-SGP knokt niet alleen tegen Europa'
Geen berichten gevonden
Log in om te kunnen reageren op nieuwsberichten.