Vandaag stemt het Europees Parlement over het 'Rapport Van den Bos' dat gaat over de grondrechten in de Europese Unie. Bas Belder legde namens de eurofractie ChristenUnie-SGP een stemverklaring af.
___________________________________________________________________________

Het jaarverslag over de mensenrechten in de wereld in 2002 en het mensenrechtenbeleid van de Europese Unie van Bob van den Bos (D66) snijdt zoveel onderwerpen aan waardoor prioriteitsstelling verloren is gegaan. De rapporteur loopt met een communautairisering van mensenrechtenbeleid de lidstaten van de EU voor de voeten. Het verslag had zich veeleer moeten beperken tot handhaving van mensenrechtenclausules in associatie- en samenwerkingsovereenkomsten alsmede de beoordeling op hun effectiviteit. Op dit terrein mogen de Europese Instellingen (Raad, Commissie en Parlement) zeker de hand in eigen boezem steken. Het rapport stelt terecht het toenemende extremisme en fundamentalisme aan de kaak, maar verzuimt om deze uitingen van geperverteerde religie te onderscheiden van godsdienst zélf. Wie dit onderscheid wél maakt, behoeft niet krampachtig godsdienst buiten het politieke debat te houden. Bovendien wordt dan meteen helder dat de ideologieën van socialisme en liberalisme evenzeer vooringenomen overtuigingen zijn. Ongeloof – het niet-aanhangen van een godsdienst - berust ook op een geloofskeuze. Democratische politiek is derhalve nooit neutraal. Tenslotte is het van belang op te merken dat de internationale mensenrechtennormen, hoe waardevol ook, niet de ultieme norm zijn waaraan het menselijk handelen getoetst zal worden. De grondslag van dit recht ligt namelijk in de mens zelf, alsof hij autonoom is en zichzelf de wet stelt. Deze subjectiviteit relativeert de universele pretentie van dat recht. Mijn politieke overtuiging is dat objectief en universeel recht zijn grondslag uitsluitend vindt in de Tien Woorden die God, de Schepper van alle leven, aan de mensheid heeft gegeven. Gelukkig zijn zeer vele rechtsnormen die in onze Europese samenlevingen tot op de dag van vandaag gelden daarop terug te voeren. En het zou wel zo realistisch zijn om dat met ronde woorden te erkennen. Alleen dan is er iets positiefs te verwachten van een interreligieuze of interculturele dialoog.

Bas Belder