De situatie in Irak blijft de gemoederen in het Europees Parlement danig bezighouden. Volgens Bas Belder is het van belang te benadrukken dat het land van een vreselijke dictator is bevrijd. Tegelijkertijd roept het de Amerikaanse overheid op om de wederopbouw ter hand te nemen. Ook Europa moet zich in deze niet onbetuigd laten.
__________________________________________________________________________

Voor de burgers van Irak danken wij God voor de verdrijving van Saddams schrikbewind. Arrestatie van de gevallen alleenheerser over het Tweestromenland en diens beide zonen, indien nog in leven, zal hopelijk niet lang op zich laten wachten. Juist daarvan verwachten Iraakse oppositiekringen uiteindelijk opheldering over ´s lands arsenaal aan massavernietigingswapens.

Met diezelfde nieuwkomers op het Iraakse politieke toneel maken wij ons ernstige zorgen over de voortdurende publieke onveiligheid in de hoofdstad Bagdad. Saddams aandeel daarin –zijn amnestie van bijna 100.000 criminelen vlak voor het begin van de militaire interventie van Amerikanen en Britten– ontslaat met name de Amerikanen niet van hun verantwoordelijkheid voor "law and order" te zorgen in het bestuurscentrum van het land. Bovendien kunnen zij daarbij rekenen op de expertise en assistentie van Iraks ontluikende democratische krachten.

Even welkom bij de gigantische opgave van de wederopbouw van Irak is een substantiële humanitaire bijdrage van de Europese Unie. De voedselvoorraden van Iraakse families raken uitgeput. Offervaardigheid van onze kant zal het transatlantische partnerschap hechter maken. Dat kweekt tegelijk goodwill bij de Iraakse burgerbevolking.

Europese ruggensteun verdienen evenzeer Washingtons diplomatieke inspanningen in de regio religieus radicalisme in te dammen. Zo kan mede Iraks territoriale integriteit onder democratisch bestuur ook extern veilig worden gesteld.

Bas Belder