Het is momenteel moeilijk om begrip te krijgen voor milieustandpunten. Dat blijkt ook uit het debat dat is gevoerd over milieuaansprakelijkheid. Hans Blokland voert in het debat een pleidooi voor het milieuaansprakelijkheid, gebaseerd op het principe ´de vervuiler betaalt.´
___________________________________________________________________________

Milieu is uit. Het blijkt moeilijk te zijn om nog begrip te krijgen voor milieustandpunten. Ook het onderhavige voorstel lijdt hieronder. Al jarenlang zijn we hiermee bezig en steeds weer lijkt de overtuiging te ontbreken om er nu echt werk van te maken. Ook nu weer heerst er grote onenigheid over de manier waarop de aansprakelijkheid moet worden vormgegeven. Van de industriezijde af is er stevig gelobbyd, met overigens begrijpelijke, maar niet honoreerbare argumenten. Met name verzekeringstechnische aspecten werden hoog opgespeeld. Toch overtuigde mij dit niet om in te stemmen met een afzwakking van het huidige voorstel.

Integendeel. Ik denk dat stevige milieuaansprakelijkheidswetgeving een preventieve werking zal hebben ten aanzien van schade aan het milieu en het herstel van schade zal bevorderen. “De vervuiler betaalt” hoort hierbij het logische adagium te zijn. In Nederland bestaat al geruime tijd een beperkte vorm van milieuaansprakelijkheid, gebaseerd op dat beginsel. Dit werkt goed.

Wat mij betreft ging het Commissievoorstel dus al te ver door de knieën voor de industrie. De juridische commissie heeft dit nog eens verergerd. Ik hoop dat met de aanname van de mede door mij ingediende amendementen de strekking van de richtlijn in positieve wijze veranderd kan worden. De komende jaren kan de praktijk dan uitwijzen of deze richtlijn binnen de EU werkbaar is. We hoeven niet bij voorbaat al uit te komen op de laagste gemene deler. Werkt het niet, dan kunnen we de richtlijn altijd nog bijstellen. Het zou van durf getuigen als we als wetgevend orgaan nu eens dit risico nemen teneinde het risico van milieuschade te voorkomen.

Hans Blokland