De vaststelling van een strategie voor het komende jaar biedt de gelegenheid bij uitstel om prioriteiten te stellen. De Commissie kiest in haar Beleidsstrategie 2004 voor:

- ten eerste de toetreding van tien nieuwe lidstaten tot de EU,

- vervolgens stabiliteit en

- tenslotte duurzame groei.

Met deze keuze van beleidsprioriteiten kunnen wij instemmen. De toetreding van tien nieuwe lidstaten is gedurende de gehele ambtsperiode van deze Commissie een belangrijk thema geweest en geniet in 2004 terecht de hoogste prioriteit. Immers, per 1 mei volgend jaar zal de uitbreiding van vijftien naar maar liefst vijfentwintig lidstaten een feit zijn. Tenminste, als de bevolking in de aspirant-lidstaten daar mee instemt.

Bij de invulling door de Commissie van het thema ‘duurzame groei en solidariteit’ valt het op dat volgens de Commissie ‘de Unie’ voor héél veel verantwoordelijk is. Zo moet de Unie:

- de economische en sociale samenhang versterken,

- het ongelijke ontwikkelingsniveau van de verschillende regio’s aanpakken,

- een duurzame economische en sociale ontwikkeling ondersteunen en

- een evenwichtige en duurzame ontwikkeling bevorderen.

Dit optimisme over de maakbaarheid van de samenleving door een overheid strookt niet met onze opvattingen daarover. De Commissie zou zich hier bescheidener op moeten stellen en minder taken naar zich toe moeten trekken.
De keuze voor ‘stabiliteit’ als prioriteit achten wij een zeer juiste. Immers, de wereldwijde terroristische dreiging dienen we hoogst serieus te nemen. De concrete uitwerking van dit beleidsthema strijdt echter opnieuw met ons beeld van veiligheid en stabiliteit in Europa. Naast het zogenaamde ‘nieuwe buurstaten-initiatief’ ofwel het ‘ring van vrienden’-beleid ontbreekt de belangrijkste partner in de internationale strijd tegen het terrorisme en handhaving van internationale stabiliteit. Ik bedoel het Navo-bondgenootschap met als sterke bondgenoot de Verenigde Staten van Amerika. Wil de Commissie zich in dezen nader verklaren?

In de meerjarenperspectieven van de Europese Unie voor de periode 2004-2006 komt de aap uit de mouw. Die spreken over fundamentele opdracht naast
‘Europees burgerschap’ en de al genoemde ‘solidariteit’ over ‘het in staat stellen van de Unie om de verantwoordelijkheden van een wereldmacht uit te oefenen’.

In het licht van de actuele situatie is het utopisch de tot op het bot verdeeld Europese Unie ‘een actievere rol te laten spelen bij het handhaven van de veiligheid in de wereld’.

Aan het adres van collega Mulder is een felicitatie op zijn plaats voor zijn goede verslag over de richtsnoeren voor de begrotingsprocedure 2004.

Over verslag van collega Gill kan ik helaas minder positief zijn. De voordelen die zij in het ontwerp-statuut voor Europese politieke partijen ziet, vermogen wij in het geheel niet te zien. De Commissie wil maar liefst 75% van het budget van zulke Europese partijen uit de EU-begroting halen! Is dat niet volstrekt buiten proportie?

Politieke partijen zijn vrije verenigingen van burgers. Is het dan niet alleen maar logisch dat de burger, die aan de basis van iedere partij staat, financiële steun geeft aan de partij van zijn keuze? Dit honoreert ook de natuurlijke link tussen partij en achterban, die de betrokkenheid bij de politiek slechts ten goede kan komen.

Nationale politieke partijen die zich Europees willen verenigen, behoren dat zelf te betalen, dat wil zeggen hun leden. Europese politieke partijen staan per definitie veel verder van het bed van onze burgers dan nationale partijen. Als we die Europese partijen dan ook nog voorzien van een enorme subsidie uit gemeenschapsmiddelen, vergroten we de kloof tussen burger en politiek.
Collega Gill´s analyse dat een propaganda-offensief de partijen dichter bij de burger brengt, is voor ons absoluut ongeloofwaardig. Wat hebben Europese campagnes over Europees burgerschap of de voordelen van de euro aan zichtbaar effect gesorteerd? Geen, dus waarom zou dat nu wel lukken? Voor onze groep kan het ontwerp-statuut beter zo snel mogelijk van tafel.

Rijk van Dam