De ministersconferentie van de lidstaten van de VN over drugs komt met rasse schreden nader. Met stijgende verbazing heb ik de afgelopen maanden de activiteiten van de anti-prohibitionisten gadegeslagen. Eigenlijk is het wel knap hoe zij zich weten te manifesteren op posten die ertoe doen. Hun presentatie van het libertijnse drugsstandpunt doet je bijna twijfelen. Het is toch goed om de gezondheid van verslaafden voorop te stellen? En het is toch zielig dat ze in het illegale circuit dure drugs moeten kopen? En of ze in de gevangenis drugs gebruiken is toch hun eigen keuze? Je zou er bijna in geloven...

Gelukkig doen velen dat niet, ondanks de felle lobby. De anti-prohibitionistische lobby moet zware tegenslagen verwerken. Wie kent het schandaal rondom Mike Trace niet? Hij moest zijn banen in de VN en het EMCDA vaarwel zeggen toen zijn libertijnse intenties bekend werden. De door het Griekse Voorzitterschap georganiseerde Conferentie over drugs liep uit op een fiasco voor de anti-prohibitionisten. De lidstaten weigerden een verklaring af te leggen waarin onder andere werd aangedrongen op wijziging van de VN verdragen.

En nu ligt de zaak voor bij het Europees Parlement. De teneur van het verslag Buitenweg is duidelijk. Alhoewel niet glashard gesteld, wordt geinsinueerd dat wijziging van de VN verdragen zo langzamerhand onontkoombaar is, gezien het faillisement van het tot nu toe gevoerde beleid. Het libertijnse beleid zou tot onweerlegbare successsen leiden. Een onjuiste conclusie, wat mij betreft.

Als mede- Nederlander ken ik de goede en slechte kanten van ons beleid. De verslaafdenzorg die geboden wordt is goed. We hebben van de vraagkant veel goede initiatieven ontwikkeld. Maar daar blijft het steken. Schadebeperking en niet meer dan dat is geen oplossing. Daarmee accepteren we drugsverslaving als maatschappelijk verschijnsel en kijken we toe hoe een medemens verwoest wordt. Ja, we helpen hem met schone spuiten en een goede gebruikersruimte. Maar de verwoesting gaat door. Afkicken, desnoods met forse aandrang, is nog steeds het beste middel ter bescherming van de gezondheid van de drugsverslaafde. En kent Nederland inmiddels minder verslaafden dan andere landen dankzij ons beleid? Nee, minstens zoveel.

Harm reduction kan een rol spelen in het omgaan met de drugsproblematiek. Maar het is nooit een alternatief voor de strijd tegen drugshandel en drugsverslaving, zoals het verslag suggereert. Het moet ook zeker niet het omfloerste argument zijn om voor wijziging van de VN verdragen te stemmen. Want de wijzigingen die de anti-prohibitionisten willen, voeren veel verder dan dat. Het “harm reduction” verhaal is slechts de kiezelsteen die de lawine aan het rollen moet brengen. Afschaffen van de huidige VN verdragen en legalisering van drugs. Dat is het doel. En de verwoesting van levens gaat verder.

Zoals ook blijkt uit de door mij ingediende amendementen heb ik geen enkele steun voor dit dubbelzinnige verslag. Afstemmen en gauw vergeten is wat mij betreft de beste optie.

Hans Blokland