Bij de bestudering van de drie rapporten over consumentenbescherming vroeg ik mij af of het hier niet meer gaat om de bevordering van het consumentisme. De interne markt is al een uitvloeisel van het gebod "gij zult consumeren". Kennelijk is er nu behoefte aan om het gebod "gij zult in geheel Europa consumeren" toe te voegen. MdV, u zult begrijpen dat ik hier nogal kritisch over ben. We kunnen niet ontkennen dat taal, afstand en cultuurverschillen de belangrijkste barrières voor consumenten zijn. Hieraan wordt geheel voorbij gegaan door de oorzaak te zoeken in de onbekendheid met de regelgeving in andere EU-landen. Bovendien veronderstellen we hiermee dat de consument wel op de hoogte is van de regelgeving in de eigen lidstaat.
Als we willen investeren in het vertrouwen van de consument moeten we vooral investeren in de betrouwbaarheid van producten en diensten. Ik ben van mening dat een goed geïnformeerde consument zelf zijn keuzes kan maken. Hierbij dient er een evenwicht te zijn tussen bescherming en verantwoordelijkheid van de consument.
Ik vind een uniform juridisch kader niet nodig, laten we eerst beginnen met minimumnormen in de gevallen waar echt problemen zijn. Het is geforceerd om wetgeving te maken op basis van artikel 153 om reden dat deze rechtsgrondslag in de praktijk nog maar één keer is toegepast. De angst dat we verdragsartikelen discrimineren doordat we er minder gebruik van maken dan andere verdragsartikelen is bij mij niet aanwezig.

Hans Blokland