Juist tussen een spreekbeurt voor het centrum voor Milieukunde van de Universiteit van Leiden en een bezoekersgroep bestaande uit 64 leerkrachten van reformatorische basisscholen te Middelburg begin ik aan dit artikel over het contact met de achterban in Nederland. Hieruit blijkt al dat er contact met de achterban is. Maar er is natuurlijk veel meer over te zeggen.

Direct contact met de achterban is belangrijk, mede omdat de aandacht van de pers voor het Europees Parlement nogal tegenvalt. Politieke redacties zijn gericht op Den Haag. Ook het bestuur van de NOS doet daaraan mee en houdt zich niet aan de mediawet. Daarin staat namelijk dat de publieke omroep de taak heeft aandacht aan het parlementaire werk in de Europese Unie te besteden. Door dit niet te doen is de publieke omroep medeverantwoordelijk voor een gebrek aan kennis over Europese besluitvorming. Wat een verschil met de landen om ons heen, waar in de journaals wel een blok ‘Europa’ zit. Ik heb meer verzoeken ontvangen voor een tv-interview in het Engels dan in het Nederlands!

Gezien het bovenstaande is ontmoeting met de achterban voor de Eurofractie ChristenUnie-SGP de beste en meest gebruikte methode om mensen écht voor het politieke werk in Europa te interesseren. Het is arbeidsintensief, maar het grote voordeel is dat kan worden aangesloten bij het kennisniveau van de groep. Bovendien is er dan sprake van tweerichtingsverkeer en dat is maar goed ook. Soms moet een beeld worden bijgesteld, dan blijkt weer dat nog meer uitleg over procedures is vereist en vaak blijkt pas na een paar minuten waar de groep het meest in is geïnteresseerd. Met artikelen in kranten, folders en dergelijke mis je die aansluiting.


Tijdens de bezoeken die ik breng aan Nederlandse regio’s valt het telkens weer op hoe nuttig mijn ervaring als wethouder, raadslid en lid van de Provinciale Staten van Zuid-Holland is. Het komt voor dat als ik bijvoorbeeld gesproken heb over de bijzondere positie die Nederland Europees inneemt inzake het drugsbeleid, dat de discussie vervolgens gaat over een coffeeshop die in het centrum van een dorp komt. Je kunt dan de mogelijkheden schetsen die een wethouder heeft om iets aan een probleem te doen.
Andersom komt ook voor. Het college van B en W in mijn woonplaats had wat problemen met geplande bebouwing in een natuurgebied. Door je ervaring als lid van de milieucommissie in het Europees Parlement kun je het college wijzen op het bestaan van een Vogelrichtlijn en een Habitatrichtlijn. Je nodigt hen uit voor een bezoek aan de Europese Commissie en het Europees Parlement en zorgt dat ze informatie krijgen waarmee ze bebouwing van een natuurgebied kunnen voorkomen.


Tot slot blijkt in tegenstelling tot de landelijke pers, de lokale en regionale pers wel regelmatig aandacht te besteden aan Europa. Mits het wordt gekoppeld aan onderwerpen die in de regio spelen. De behandeling van het rapport over het ‘Verdrag van Rotterdam’ waarvan ik rapporteur ben, werd in alle Rotterdamse kranten genoemd.
Onlangs werd ik benaderd een plein van een basisschool openen. Naast de kinderen, ouders en grootouders was ook de regionale pers geïnteresseerd in de overeenkomst tussen de Europese Unie en een schoolplein en schreven zij naar aanleiding daarvan twee artikelen, waarin de Nederlandse burger weer iets te weten komt over het Europees Parlement.


Gastlessen, lezingen op congressen en gastlessen op scholen, het hoort allemaal bij de contacten met de achterban in de regio en het is nog leuk ook.
Op een vraag ben ik in ieder geval voorbereid, omdat die meestal wordt gesteld: Waar slaapt u nu eigenlijk als u in Brussel en Straatsburg werkt?

Dr J. Blokland