Binnen de EU zijn er heftige, negatieve reacties gekomen op dit Amerikaanse voornemen. Deze zijn vooral ingegeven door vrees voor Poetins Rusland. De negatieve reacties versterken niet slechts de eigen kwetsbaarheid, maar creëren tegelijk nieuwe politieke spanningen tussen de lidstaten. Na de Europese Irakcrisis moet dat een waar schrikbeeld zijn voor de Hoge Vertegenwoordiger, de heer Solana.

Welke feiten spreken voor het raketproject?

Allereerst is er het vaste voornemen van de Islamitische Republiek Iran in de nabije toekomst over een arsenaal aan moderne ballistische raketten met een reikwijdte tot 5500 km te kunnen beschikken. Voeg hier Teherans dubbelzinnige nucleaire inspanningen aan toe en de dreiging, ook voor Europa, is —op termijn— gegeven.

Kortom, een krachtig transatlantisch signaal aan Iran is stellig geboden. Een raketafweersysteem op ons continent is een legitieme preventieve actie contra gevaarvolle Perzische machtsprojecties. Bij de verwezenlijking van die nationale ambities is Teheran weer sterk afhankelijk van Russische en Chinese technische expertise. Bas Belder spreekt Solana, de Hoge Vertegenwoordiger van de EU, tijdens het debat aan: "Ik vertrouw erop dat u Moskou en Peking op hun specifieke verantwoordelijkheid voor de wereldvrede als leden van de Veiligheidsraad zult aanspreken!"